Het ontspringt daar op de heuvel. Is daar opeens. Al langer ik leef en langer dan ik werkelijk kan bevatten. Het stroom en kabbelt en heeft zoveel te vertellen.
Het eerste wat het mij vertelt is van zuiverheid. Dat is slechts wat het kent. Water kan alleen maar water zijn en heeft geleerd om van zichzelf te houden. Daarom, vertelt het water me, weerspiegelt het mij in het zonlicht.
En ik weet vanaf nu dat de liefde van het water, zo fragile maar heel, een grote meester voor ons zijn kan. Mag ik van de bron drinken en de koelte voelen in mijn lijf? Ja, maar geef het de liefde die het verdient.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten